Skip to content

22. Trishn`aa Chikitsaa – Chikitsaa – C”

चरकसंहिता

चिकित्सास्थानम्‌ ।

द्वाविंशोऽध्याय: ।

       अथातस्तृष्णाचिकित्सितं व्याख्यायाम: ॥१॥

       इति ह स्माह भगवानात्रेय: ॥२॥

       ज्ञानप्रशमतपोभि: ख्यातोऽत्रिसुतो जगद्धितेऽभिरत: ।

       तृष्णानां प्रशमार्थं चिकित्सितं प्राह पञ्चानाम्‌ ॥३॥

       क्षोभाद्भयाच्छ्रमादपि शोकात्क्रोधाद्विलङ्घनान्मद्यात्‌ ।

       क्षाराम्ललवणकटुकोष्णरूक्षशुष्कान्नसेवाभि: ॥४॥

       धातुक्षयगदकर्षणवमनाद्यतियोगसूर्यसंतापै: ।

       पित्तानिलौ प्रवृद्धौ सौम्यान्धातूंश्च शोषयत: ॥५॥

       रसवाहिनीश्च नालीर्जिह्वामूलगलतालुकक्लोम्न: ।

       संशोष्य नृणां देहे कुरुतस्तृष्णां महाबलावेतौ ॥६॥

       पीतं पीतं हि जलं शोषयतस्तावतो न याति शमम्‌ ।

       घोरव्याधिकृशानां प्रभवत्युपसर्गभूता सा ॥७॥

       प्राग्रूपं मुखशोष:, स्वलक्षणं सर्वदाऽम्बुकामित्वम्‌ ।

       तृष्णानां सर्वासां लिङ्गानां लाघवमपाय: ॥८॥                         

       मुखशोषस्वरभेदभ्रमसंतापप्रलापसंस्तम्भान्‌ ।

       ताल्वोष्ठकण्ठजिह्वाकर्कशतां चित्तनाशं च ॥९॥

       जिह्वानिर्गममरुचिं बाधिर्यं मर्मदूयनं सादम्‌ ।

       तृष्णोद्भूता कुरुते, पञ्चविधां लिङ्गत: शृणु ताम्‌ ॥१०॥

       अब्धातुं देहस्थं कुपित: पवनो यदा विशोषयति ।

       तस्मिञ्शुष्के शुष्यत्यबलस्तृष्यत्यथ विशुष्यन्‌ ॥११॥

       निद्रानाश: शिरसो भ्रमस्तथा शुष्कविरसमुखता च ।    

       स्रोतोऽवरोध इति च स्याल्लिङ्गं वाततृष्णाया: ॥१२॥

       पित्तं मतमाग्नेयं कुपितं चेत्तापयत्यपां धातुम्‌ ।

       संतप्त: स हि जनयेत्तृष्णां दाहोल्बणां नॄणाम्‌ ॥१३॥

       तिक्तास्यत्वं शिरसो दाह: शीताभिनन्दता मूर्च्छा ।

       पीताक्षिमूत्रवर्चस्त्वमाकृति: पित्ततृष्णाया: ॥१४॥

       तृष्णा याऽऽमप्रभवा साऽप्याग्नेयाऽऽमपित्तजनितत्वात्‌ ।

       लिङ्गं तस्याश्चारुचिराध्मानकफप्रसेकौ च ॥१५॥

       देहो रसजोऽम्बुभवो रसश्च तस्य क्षयाच्च तृष्येद्धि ।

       दीनस्वर: प्रताम्यन्‌ संशुष्कहृदयगलतालु: ॥१६॥

       भवति खलु योपसर्गात्तृष्णा सा शोषिणी कष्टा ।

       ज्वरमेहक्षयशोषश्वासाद्युपसृष्टदेहानाम्‌ ॥१७॥

       सर्वास्त्वतिप्रसक्ता रोगकृशानां वमिप्रसक्तानाम्‌ ।

       घोरोपद्रवयुक्तास्तृष्णा मरणाय विज्ञेया: ॥१८॥

       नाग्निं विना हि तर्ष: पवनाद्वा तौ हि शोषणे हेतू ।

       अब्धातोरतिवृद्धावपां क्षये तृष्यते नरो हि ॥१९॥

       गुर्वन्नपय:स्नेहै: संमूर्च्छद्भिर्विदाहकाले च ।

       यस्तृष्येद्वृतमार्गे तत्राप्यनिलानलौ हेतू ॥२०॥

       तीक्ष्णोष्णरूक्षभावान्मद्यं पित्तानिलश्च प्रकोपयति ।

       शोषयतोऽपां धातुं तावेव हि मद्यशीलानाम्‌ ॥२१॥

       तप्तास्विव सिकतासु हि तोयमाशु शुष्यति क्षिप्तम्‌ ।

       तेषां संतप्तानां हिमजलपानाद्भवति शर्म ॥२२॥

       शिशिरस्नातस्योष्मा रुद्ध: कोष्ठं प्रपद्य तर्षयति ।

       तस्मान्नोष्णक्लान्तो भजेत सहसा जलं शीतम्‌ ॥२३॥

       लिङ्गं सर्वास्वेतास्वनिलक्षयपित्तजं भवत्यथ तु ।

       पृथगागमाच्चिकित्सितमत: प्रवक्ष्यामि तृष्णानाम्‌ ॥२४॥

       अपां क्षयाद्धि तृष्णा संशोष्य नरं प्रणाशयेदाशु ।

       तस्मादैन्द्रं तोयं समधु पिबेत्तद्गुणं वाऽन्यत्‌ ॥२५॥

       किञ्चित्तुवरानुरसं तनु लघु शीतलं सुगन्धि सुरसं च ।

       अनभिष्यन्दि च यत्तत्क्षितिगतमप्यैन्द्रवज्ज्ञेयम्‌ ॥२६॥

       शृतशीतं ससितोपलमथवा शरपूर्वपञ्चमूलेन ।

       लाजासक्तुसिताह्वामधुयुतमैन्द्रेण वा मन्थम्‌ ॥२७॥

       वाट्यं वाऽऽमयवानां शीतं मधुशर्करायुतं दद्यात्‌ ।

       पेयां वा शालीनां दद्याद्वा कोरदूषाणाम्‌ ॥२८॥

       पयसा शृतेन भोजनमथवा मधुशर्करायुतं योज्यम्‌ ।

       पारावतादिकरसैर्घृतभृष्टैर्वाऽप्यलवणाम्लै: ॥२९॥

       तृणपञ्चमूलमुञ्जातकै: प्रियालैश्च जाङ्गला: सुकृता: ।

       शस्ता रसा: पयो वा तै: सिद्धं शर्करामधुमत्‌ ॥३०॥

       शतधौतघृतेनाक्त: पय: पिबेच्छीततोयमवगाह्य ।

       मुद्गमसूरचणकजा रसास्तु भृष्टा घृते देया: ॥३१॥

       मधुरै: सजीवनीयै: शीतैश्च सतिक्तकै: शृतं क्षीरम्‌ ।

       पानाभ्यञ्जनसेकेष्विष्टं मधुशर्करायुक्तम्‌ ॥३२॥

       तज्जं वा घृतमिष्टं पानाभ्यङ्गेषु नस्यमपि च स्यात्‌ ।

       नारीपय: सशर्करमुष्ट्र्या अपि नस्यमिक्षुरस: ॥३३॥

       क्षीरेक्षुरसगुडोदकसितोपलाक्षौद्रसीधुमार्द्वीकै: ।

       वृक्षाम्लमातुलुङ्गैर्गण्डूषास्तालुशोषघ्ना: ॥३४॥

       जम्ब्वाम्रातकबदरीवेतसपञ्चवल्कपञ्चाम्लै: ।

       हृन्मुखशिर:प्रदेहा: सघृता मूर्च्छाभ्रमतृष्णाघ्ना: स्यु: ॥३५

       दाडिमदधित्थलोध्रै: सविदारीबीजपूरकै: शिरस: ।

       लेपो गौरामलकैर्घृतारनालायुतैश्च हित: ॥३६॥

       शैवलपङ्कम्बुरुहै: साम्लै: सघृतैश्च शक्तुभिर्लेप: ।

       मस्त्वारनालार्द्रवसनकमलमणिहारसंस्पर्शा: ॥३७॥

       शिशिराम्बुचन्दनार्द्रस्तनतटपाणितलगात्रसंस्पर्शा: ।

       क्षौमार्द्रनिवसनानां वराङ्गनानां प्रियाणां च ॥३८॥

       हिमवद्दरीवनसरित्सरोऽम्बुजपवनेन्दुपादशिशिराणाम्‌ ।

       रम्यशिशिरोदकानां स्मरणं कथाश्च तृष्णाघ्ना: ॥३९॥

       वातघ्नमन्नपानं मृदु लघु शीतं च वाततृष्णायाम्‌ ।

       क्षयकासनुच्छृतं क्षीरघृतमूर्ध्ववाततृष्णाघ्नम् ॥४०॥

       स्याज्जीवनीयसिद्धं क्षीरघृतं वातपित्तजे तर्ष ।

       पैत्ते द्राक्षाचन्दनखर्जूरोशीरमधुयुतं तोयम्‌ ॥४१॥

       लोहितशालितण्डुलखर्जूरपरूषकोत्पलद्राक्षा: ।

       मधु पक्वलोष्टमेव च जले स्थितं शीतलं पेयम्‌ ॥४२॥

       लोहितशालिप्रस्थ: सलोध्रमधुकाञ्जनोत्पल: क्षुण्ण: ।

       पक्वामलोष्टजलमधुसमायुतो मृन्मये पेय: ॥४३॥

       वटमातुलुङ्गवेतसपल्लवकुशकाशमूलयष्ट्याह्वै: ।

       सिद्धेऽम्भस्यग्निनिभां कृष्णमृदं कृष्णसिकतां वा ॥४४॥

       तप्तानि नवकपालान्यथवा निर्वाप्य पाययेताच्छम्‌।

      आपाकशर्करं वाऽमृतवल्ल्युदकं तृषां हन्ति ॥४५॥

       क्षीरवतां मधुराणां शीतानां शर्करामधुविमिश्रा:

       शीतकषाया मृद्भृष्टसंयुता: पित्ततृष्णाघ्ना : ॥४६॥

       व्योषवचाभल्लातकतिक्तकषायास्तथाऽऽमतृष्णाघ्ना: ।

       यच्चोक्तं कफजायां वम्यां तच्चैव कार्यं स्यात्‌ ॥४७॥

       स्तम्भारुच्यविपाकालस्यच्छर्दिषु कफानुगां तृष्णाम्‌ ।

       ज्ञात्वा दधिमधुतर्पणलवणोष्णजलैर्वमनमिष्टम्‌ ॥४८॥

       दाडिममम्लफलं वाऽप्यन्यत्‌ सकषायमथ लेहम्‌ ।

       पेयमथवा प्रदद्याद्रजनीशर्करायुक्तम्‌ ॥४९॥

       क्षयकासेन तु तुल्या क्षयतृष्णा सा गरीयसी नॄणाम्‌ ।

       क्षीणक्षतशोषहितैस्तस्मात्तां भेषजै: शमयेत्‌॥५०॥

       पानतृषार्त: पानं त्वर्धोदकमम्ललवणगन्धाढ्यम्‌ ।

       शिशिरस्नात: पानं मद्याम्बु गुडाम्बु वा तृषित: ॥५१॥

       भक्तोपरोधतृषित: स्नेहतृषार्तोऽथवा तनुयवागूम्‌ ।

       प्रपिबेद्गुरुणा तृषितो भुक्तेन तदुद्धरेद्भुक्तम्‌ ॥५२॥

       मद्याम्बु वाऽम्बु कोष्णं बलवांस्तृषित: समुल्लिखेत्‌ पीत्वा ।

       मागधिकाविशदमुख: सशर्करं वा पिबेन्मन्थम्‌ ॥५३॥

       बलवांस्तु तालुशोषे पिबेद्घृतं तृष्यमद्याच्च ।

       सर्पिर्भृष्टं क्षीरं मांसरसांश्चाबल: स्निग्धान्‌ ॥५४॥

       अतिरूक्षदुर्बलानां तर्षं शमयेन्नृणामिहाशु पय: ।

       छागो वा घृतभृष्ट: शीतो मधुरो रसो हृद्य: ॥५५॥

       स्निग्धेऽन्ने भुक्ते या तृष्णा स्यात्तां गुडाम्बुना शमयेत्‌ ।

       तर्षं मूर्च्छाभिहतस्य रक्तपित्तापहैर्हन्यात्‌ ॥५६॥

       तृट्‌दाहमूर्च्छाभ्रमक्लममदात्ययास्रविषपित्ते ।

       शस्तं स्वभावशीतं, शृतशीतं सन्निपातेऽम्भ: ॥५७॥

       हिक्काश्वासनवज्वरपीनसघृतपीतपार्श्वगलरोगे ।

       कफवातकृते स्त्याने सद्य:शुद्धे च हितमुष्णम्‌ ॥५८॥

       पाण्डूदरपीनसमेहगुल्ममन्दानलातिसारेषु ।

       प्लीह्नि च तोयं न हितं काममसह्ये पिबेदल्पम्‌ ॥५९॥

       पूर्वामयातुर: सन्‌ दीनस्तृष्णार्दितो जलं काङ्‌क्षन्‌ ।

       न लभेत स चेन्मरणमाश्वेवाप्नुयाद्दीर्घरोगं वा ॥६०॥   

       तस्माद्धान्याम्बु पिबेत्तृष्यन्‌ रोगी सशर्कराक्षौद्रम्‌ ।

       यद्वा तस्यान्यत्स्यात्‌ सात्म्यं रोगस्य तच्चेष्टम्‌ ॥६१॥

       तस्यां विनिवृत्तायां तज्जन्य उपद्रव: सुखं जेतुम्‌ ।

       तस्मात्तृष्णां पूर्वं जयेद्बहुभ्योऽपि रोगेभ्य: ॥६२॥

       तत्र श्लोक:– 

       हेतू यथाऽग्निपवनौ कुरुत: सोपद्रवां च पञ्चानाम्‌ ।

       तृष्णानां पृथगाकृतिरसाध्यता साधनं चोक्तम्‌ ॥६३॥

       इत्याग्निवेशकृते तन्त्रे चरकप्रतिसंस्कृतेऽप्राप्ते दृढबलसंपूरिते चिकित्सास्थाने तृष्णारोगचिकित्सितं नाम द्वाविंशोऽध्याय:        ॥२२॥        

Last updated on June 25th, 2021 at 06:58 am

Ayurveda fraternity is requested to communicate feedbacks/inputs on content related to Ayurveda to the Ministry (webmanager-ayush@gov.in) for necessary amendments.

Font Resize
English